نور الزهرا (سلام الله علیها)

فراز دوم دعا:

«و اشرح فیه صدری»، خدایا در این روز به من شرح صدر عنایت کن.

شرح صدر، یعنی ظرفیت گسترده معنوی.

در قرآن سوره‌ای به نام انشراح (شرح) آمده است و به قول علامه طباطبایی می‌فرماید: خداوند با لفظ امتنان (منت گذاشتن) به پیامبرش می‌فرماید: «الم نشرح لک صدرک» آیا ما شرح صدر (سینه‌گشاده) به تو ندادیم.

حضرت موسی‌(ع) وقتی به پیامبری مبعوث می‌شود از خداوند تعالی این درخواست را می‌کند: «قَالَ رَبِّ اشْرَحْ لِی صَدْرِی»؛ گفت پروردگارا سینه‏ام را گشاده گردان. (آیه ۲۵ سوره طه)

همچنین خداوند متعال در جای دیگر می‌فرماید: « فَمَن یُرِدِ اللّهُ أَن یَهْدِیَهُ یَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلإِسْلاَمِ وَمَن یُرِدْ أَن یُضِلَّهُ یَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَیِّقًا حَرَجًا کَأَنَّمَا یَصَّعَّدُ فِی السَّمَاء کَذَلِکَ یَجْعَلُ اللّهُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِینَ لاَ یُؤْمِنُونَ»، (آیه ۱۲۵ سوره انعام)

مفهوم شرح صدر

شرح صدر به معنای ظرفیت و تحمل در مقابل چند چیز می‌باشد، اولین کاربرد شرح صدر در علم است، علم به شرح صدر نیاز دارد کسی که شرح صدر نداشته باشد و به علم دست پیدا کند، دچار غرور می‌شود و به دنبال آن دیگران را نفی می‌کند.

دومین کاربرد شرح صدر در مدح می‌باشد، اگر کسی شرح صدر نداشته باشد و او را ستایش و مدح کنند دچار غرور و فتنه خواهد شد.

حضرت علی‌(ع) می‌فرماید: «مَن مَدَحَکَ فَقَد ذَبَحَکَ» کسی که تو را مدح کند به تحقیق تو را سر بریده است، یعنی تو را به غرور مبتلا کرده است.

حضرت امام‌ راحل به فرزندش حاج سید احمد آقا فرموده بود: تمام این افرادی که «یا مرگ یا خمینی» می‌گویند اگر الان بگویند،مرگ … ذره‌ای برای من فرق نمی‌کند.

سومین کاربرد شرح صدر، در نکوهش و پرخاش است.

این مساله برای روحانیون ضرورت دارد، چون‌که ممکن است به واسطه پرخاشگری خود در معرض استهزاء دیگران قرار بگیرند،‌ البته همه پیامبران در معرض مسخره قوم خود قرار گرفتند، ولی استهزاء آنان توسط قوم خود به واسطه این بود که کفار می‌خواستند مردم به خدا ایمان نیاورند.

خداوند می‌فرماید: «وَ مَا یَأْتِیهِم مِّن رَّسُولٍ إِلاَّ کَانُواْ بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ»؛ و هیچ پیامبرى برایشان نیامد جز آنکه او را به مسخره مى‏گرفتند. (آیه ۱۱ سوره حجر).

پیامبران باید در مقابل پرخاش و تمسخر مردم، ظرفیت و شرح صدر داشته باشند.

حکایت جالب از آیت‌الله ارودباری

آیت‌الله اردوبادی دارای شرح صدر عظیمی بودند، یکی از اراذل گفته بود من ایشان را از شرح صدر جدا می‌کنم این شخص در چهار راه بیمارستان به ایشان سیلی محکمی زوده بود، آیت‌الله اردوبادی هیچ عکس‌العملی نشان نداد فقط پرسید این سیلی را برای چه زدی؟ آیا جدی زدی یا شوخی؟!

شخص هتاک جواب داد، از روی جدی، به تو سیلی زدم! آقا فرمودند: پس مهم نیست، من با شما  حساب شوخی نداشتم. شخص هتاک از این گفتار آیت‌الله اردوبادی شگفت‌زده می‌شود.

عکس‌العمل آیت‌الله اصفهانی

شخصی به آیت‌الله ابوالحسن اصفهانی‌(ره) فحش داد ایشان عکس‌العملی از خود نشان نداد فقط به آن شخص فرمود: با من بیا. شخص فحاش را به در منزل بردند و به او پولی دادند و گفتند: از این به بعد هر وقت خواستی به من فحش بدهی، فحش ناموسی نده. به خودم فحش بده. و آن شخص شرمنده این رفتار آیت‌الله ابوالحسن اصفهانی شده بود.

چهارمین کاربرد شرح صدر در برابر اسرار است، اسرار علمی، اسرار اشخاص و…

کسی که شرح صدر معنوی نداشته باشد، این اسرار را افشا می‌کند.

پنجمین کاربرد شرح صدر، در مقابل دردها می‌باشد، در مورد یکی از اصحاب حضرت علی‌(ع) نقل شده است که برادرزاده‌اش گفت: چهل سال است یکی از چشم‌هایم بر اثر بیماری کور شده و این مساله را حتی نزد زن خود نیز مطرح و شکایت نکرده‌ام.

ششمین کاربرد شرح صدر، در مقابل قدرت است کسی که به قدرت می‌رسد باید شرح صدر داشته باشد وگرنه در گرداب غرور و فتنه غرق خواهد شد.

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته

منبع: پرتال فرهنگی مذهبی شیعه ها

صفحات: 1· 2