نور الزهرا (سلام الله علیها)

از حجة‌الوداع که برگشت، می‌خواست برود. البتّه مقدمه هم چیده بود؛ قصاص با چوب‌دستی و از این حرف‌ها. گفته بود: «جبرئیل امسال دوبار قرآن را بر من نازل کرده».
- یعنی چه؟
- مرگ من فرا رسیده.
گریه امان زهرا را برید. رفت جان ببازد که ناگهان پدر در گوشش گفت: «و تو اولین نفر هستی که پس از من می‌میرد».
فاطمه خندید. اما فقط همان یک بار، و دیگر نخندید. البته چرا، یک بار هم تابوتش را که دید خندید.
                                                                                                                                                                                                                                               زندگانی حضرت زهرا، سیدجعفر شهیدی، ص102