نور الزهرا (سلام الله علیها)

نام: حسن (ع) لقب: مجتبي كنيه: ابومحمد
نام پدر: علي بن ابيطالب (ع) نام مادر: فاطمه بنت محمد (ص)
تاريخ ولادت: 15 رمضان سال سوم هجري - مدينه مدت امامت: ده سال
تاريخ شهادت: 28 صفر سال 50 هجري - مدينه ( در سن48 سالگي )
قاتل: جعده « ملعون » ( همسر ايشان ) محل دفن: قبرستان بقيع - مدينه

او اولین فرزند علی عليه السلام و فاطمه سلام الله عليها بود و نور دیدگان محمدصلي الله عليه و آله …. او در خلقت وسیرت وشرافت شبیه ترین مردم به رسول خدا بود…. او برگزیده ی خدا بود بعد از امیر مومنان برای امامت، او معز المسلمین بود و تنهاترین سردار … خجسته میلاد باسعادت دومین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت ، سبط اکبر، کریم آل طه، امام حسن مجتبی عليه السلام بر عموم شیعیان جهان مبارک باد .

ویژگی های بارز امام حسن(علیه السلام)

” هیچ کس از جهت سیما و اخلاق و بزرگوای شبیه تر از او به رسول اکرم نبود امام حسن 25 بار با پای پیاده به حج مشرف شد. تقرب وی به خداوند و دلبستگی به خدا در وجود آن حضرت به گونه ای بود که دلها را می لرزاند هر گاه از مرگ و محشر یاد می کرد، به شدت می گریست ، هنگامیکه وضو می گرفت و به نماز می ایستاد ، بدنش به لرزه می افتاد و هر گاه قرآن می خواند به آیاتی میرسید که با خطاب ” یا ایها الذین آمنو” شروع شده بود، می فرمود: ” لبیک اللهم لبیک” خدایا گوش به فرمانم.
امام حسن ” سه نوبت اموال خود را در راه خدا تقسیم نمود. با تمامی شا’ن و منزلتی که داشت بسیار متواضع بود و کرم و بخشش وی شهره خاص و عام بود. شاید بتوان برجسته ترین صفات امام حسن را سخاوت آن بزرگوار دانست. در دیدگاه او هدف از ثروت پوشاندن انسانی برهنه ، رسیدگی به ستمدیده ، پرداخت وام به نیازمندان و یا سیر نمودن گرسنگان بود .
از او پرسیدند:” چرا تا کنون نیازمندی را رد نکردی؟ امام حسن فرمود:” من به خداوند محتاجم و به او محبت می ورزم. شرم دارم در حالیکه خود محتاجم ، نیازمندی را از خود برانم. خداوند نعمت خویش را بر من فرو می ریزد و من نیز عادت دارم که نعمت های او را به مردم ببخشم.”
در فضائل علمی امام حسن(ع) روایت شده که ایشان از دقت نظر و تفکری عمیق برخوردار بود. آن حضرت عمیق ترین مباحث فکری را با ظرافتی خاص و در عباراتی ساده و کوتاه بیان می نمود. امام حسن (ع) سعی وافری در نشر علوم و معارف اسلامی نمود. در کتاب ” تدریب الراوی” از “سیوطی” آمده است که: میان دانشمندان پیشین در باره نوشتن علوم، نظریات گوناگونی وجود داشت. بسیاری از آنها این امر را ناپسند و گروهی آن را روا می دانستند و در انجام آن می کوشیدند. از کسانی که نگارش علم را نوعی فضیلت و نیکو می پنداشتند امام علی(ع) وامام حسن(ع) بودند. بدون تردید چنانچه امر کتابت و نگارش نبود، هیچ گونه آثاری از علوم و معارف بر جای نمی ماند و این خود یکی از فضائلی است که به “علی” و فرزندش “حسن” اختصاص یافته است”

سخنان گهربار حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام

إذا أضَرَّتِ النَّوافِلُ بِالفَريضَةِ فَارفَضوها
هرگاه مستحبّات به واجبات زيان رساند [و مانع انجام دادن فرايض شود] ، آنها را ترك كنيد.تحف العقول، ص 236
إنَّ اللَّهَ جَعَلَ شَهرَ رَمضانَ مِضماراً لِخَلقِهِ فَيستَبِقونَ فيهِ بِطاعَتِهِ إلى‏ مَرضاتِهِ
خداوند ماه رمضان را ميدان مسابقه ‏اى براى آفريدگان خود قرار داده تا با طاعتش براى خشنودى او از يكديگر پيشى گيرند .بحارالأنوار ، ج 75، ص 110
اَلتَّقوى‏ بابُ كُلِّ تَوبَةٍ ورَأسُ كُلِّ حِكمَةٍ وشَرَفُ كُلِّ عَمَل
تقوا ، باب هر توبه و سرآمد هر حكمت ، و [مايه‏] شرافت هر كاری ‏است .بحارالأنوار، ج 75، ص 110 اَلإخاءُ
مَن عَبَدَ اللّهَ عَبَّدَ اللّهُ لَهُ كُلَّ شَى‏ءٍ
هر كس خدا را بندگ ى كند، خداوند همه چيز را بنده او گرداند. تنبيه الخواهر و نزهة النواظر ، ج 2 ، ص 108
تَمامُ الصَّنِيَعةِ خَيرٌ مِن ابتِدائِها
تمام كردن احسان از آغاز كردن آن بهتر است . بحار الأنوار، ج 75، ص 111