سفر آسمانی
«رمضان»، ضيافت نور و مائده «تقوا» است.دعوتي است به بازيافتن «خود گمشده»،
پنجره‌اي است رو به توبه و طاعت،فصلي است که نهال ايمان ثمر مي دهد، باغ باور شکوفه مي‌روياند و مزرعه عقيده به برگ و بار مي‌نشيند.
اگر ماه رمضان را «آغاز سال» دانسته‌اند، آغازي بر يک تولد دوباره در مسير پاکي و خداجوايي است، اول سال ايمان و مبدأ حرکت به سوي رضاي الهي و چرخش بر مدار توحيد براي خودسازي است.
ماه رمضان، «عيد» است.عيد «کفّ نفس» و «کنترل خواسته ها» و «مهار زدن بر تمنيات نفس»
و سپردن زمام «دل» به دست «دين».و… «فطر» در پايان اين فصل روشنايي، موسم چيدن ميوه‌هاي فلاح و رستگاري است که از «فطرت» مي‌جوشد و مي‌شکفد.
عيد رمضان، شکرانه تفضلات الهي است،سپاس نعمتي است که در اين ماه و شب‌هاي قدر و قدرآفرين آن، بر بندگان نازل مي‌شود.
منبع: وب قرآن m.s
