نور الزهرا (سلام الله علیها)

یک پند از امام علی علیه السلام ؛عیدانه شب ولادت آن حضرت

وَ قَالَ ( عليه السلام ) : مَنْ نَصَبَ نَفْسَهُ لِلنَّاسِ إِمَاماً فَلْيَبْدَأْ بِتَعْلِيمِ نَفْسِهِ قَبْلَ تَعْلِيمِ غَيْرِهِ وَ لْيَكُنْ تَأْدِيبُهُ بِسِيرَتِهِ قَبْلَ تَأْدِيبِهِ بِلِسَانِهِ وَ مُعَلِّمُ نَفْسِهِ وَ مُؤَدِّبُهَا أَحَقُّ بِالْإِجْلَالِ مِنْ مُعَلِّمِ النَّاسِ وَ مُؤَدِّبِهِمْ .(نهج البلاغه ،حکمت 70)

امام علی علیه السلام فرمود: كسي كه خودش را پیشوا برای مردم بگماشت ،پس بر او[واجب] است که شروع کند به تعلیم خودش ، پیش از تعلیم دادن به دیگران ، و بایدتادیب کردن دیگران به وسیله روش و رفتارش ،پیش ازتادیبشان به زبانش باشد . معلم خودش و ادب کننده نفسش [باشد]، به بزرگداشت سزاوارتر است از آموزنده مردم و ادب کنندشان.

مفهوم : این کلام امام نصیحتی است به پیشوایان و زمامداران ، علما و واعظان ،مربیان و معلمان و هر کسی که به نوعی جلودار مردم است . امام به چنین کسانی سفارش می کند که باید ابتدا خود را تربیت کنند و سپس به اصلاح جامعه بپردازند . در این صورت است که سزاوار تعظیم مردم می گردند.(راه روشن ج2ص206)

مالکی