چرا حضرت على عليه السلام در نهج البلاغه مى فرمايد: غيرت زن كفر است، ولى غيرت مرد از ايمان است؟

در ابتداء بايد دانست؛ در فرهنگ اسلامى، «كفر» به دو گونه است:
1. كفرِ اعتقادى؛ به معناى انكار توحيد، نبوت و معاد و آنچه به عنوان اصل دين و ضرورى دين مى باشد.
2. كفرِ عملى؛ به معناى ترك دستورات خدا و عدم التزام به احكام الهى است مانند ترك نماز و يا ترك حج، در حالى كه اعتقاد دارد اين دستورات از سوى خداوند مى باشد اما از نظر عملى پاى بند نيست از آنجا كه زن به جهت «غيرت» خاص خودش نسبت به تعدّد زوجات شوهرش حساسيت دارد و يكى از دستورات دينى را ناديده مى گيرد؛ در حقيقت به نوعى انكار حكم الهى در مقام عمل از سوى زن اتفاق مى افتد. البته درباره ريشه غيرت ورزى زن، از امام صادق عليه السلام سؤال شد: زن بر شوهرش غيرت مى ورزد، آيا اين كار او را آزار مى دهد؟ امام عليه السلام فرمودند: «اين غيرت ناشى از عشق و علاقه است». «عن إسحاق بن عمار قال: قلت لابى عبدالله عليه السلام: المرأة تغار على الرجل تؤذيه، قال: ذلك من الحب»؛ كافى، ج 5، ص 506..

صفحات: 1· 2