نور الزهرا (سلام الله علیها)

به راستی جایگاه امام عصر علیه السلام در کجای زندگی ما قرار دارد؟متن یا حاشیه؟چند دقیقه از 24 ساعت اوقات شبانه روز ما اختصاص به حضرت بقیه الله ارواحنا فداه دادرد؟متاسفانه باید گفت حتی در حاشیه زندگی برخی از ما حضور آقا لمس نمی شود. انگار که در این سالها که می گذرد جایی برای امام زمان علیه السلام نیست و در این سرزمین جایی برای ایشان نیست!!!

گاهی هم  او را صدا می زنیم و تمنایش می کنیم تا به خواسته های کوچک و حقیر خود برسیم،نگاه ما به امام زمان یک نگاه حداقلی است امام را می خواهیم برای رفع گرفتاری ها،ادای قرض ها،شفای بیماری ها،خیلی که رشد کنیم و آرمانهایمان را ارتقا بخشیم آرزویمان می شود رفع ظلم.اما حیف که نمی دانیم این نگاه ها ،این نگاه های حداقلی به امام زمان(ع) است،مانند بچه ای که از پدرش درخواست یک ماشین مدل بالا را دارد تا با تایر آن بازی کند.درست است که ما باید تمام خواسته هایمان را باید از امام بخواهیم و خودشان فرمودند که حتی نمک غذایتان را از ما بخواهید.اما چقدر حیف است که از آنها غیر خودشان را طلب نماییم. بعد هم می گوییم اگر حاجت ما را ندهید با شما قهر می کنیم!شکایتتان را پیش مادرتان می بریم!این یعنی آنچه خواسته ایم،برای ما ، از خود امام مهمتر است.یعنی فراموش کرده ایم که امام وسیله رشد و هدایت و مایه حرکت است از یاد برده ایم که توسل و کمک گرفتن از امام در جایی است که جایگاه ایشان است.در حقیقت ما امام(ع) را به زندگی خود آورده ایم تا انکار کنیم در ظلمتیم،واین ندیدن تاریکی ها است.

جزوه….

تکیه