معادشناسی - جلسه چهارم
استاد اجلی مباحث معاد شناسی را اینگونه ادامه دادند :طبق آیه 35 سوره مبارکه بقره بهشتی که حضرت آدم و حوا در آنجا سکونت داشتند بهشتی برزخی بر روی زمین بوده است. چون حضرت آدم و حوا دارای مقام طهارت وعصمت گونه بودند چشم برزخی داشتند؛ملائکه و بطن هر چیزی را می دیدند. شیطان که آنها را عامل بدبختی خود می دید سعی می کرد بدی های آنها را برایشان آشکار سازد و با تشویق به خوردن میوه ممنوعه باعث بسته شدن چشم آنها شد. علت درونی تمایل آدم به سوی درخت ممنوعه کمال خواهی او بود. با بسته شدن چشم برزخی ،آدم دچار هبوط شد او سقوط نکرد زیرا سقوط امری مکانی است ولی هبوط در جایگاه ومقام اتفاق می افتد.یعنی؛ تنزل جایگاهی .واین شاهد بر این ادعاست که آنها در همین دنیا ساکن بودند. ایشان علت هبوط آدمی را کمال خواهی دانستند طلب کمال انسان را در آزمایشی بسیار سخت و پی در پی قرار می دهد. از دیگر شواهد هبوط وعدم سقوط آدم در قرآن این است که گرچه طبق آیه 22 سوره ی مبارکه اعراف می فرماید؛خداوند آنها را ندا کرد وندا کردن از مکان دور صورت می گیرد در حالی که خداوند بعد مکانی ندارد ولی آنچه موجب به کار بردن واژه ندا بوده است ،هبوط مقامی آدم است در حالیکه قبل از این اتفاق طبق آیه 35 سوره مبارکه بقره از لفظ “قلنا"استفاده شده یعنی خداوندبا آدم گفتگو می کرد.