نور الزهرا (سلام الله علیها)

فضیلت بارداری و اجر وضع حمل و دوران نفاس زن، نشانه ی اعتلای شئون ویژه زنان است.

بر پایه ی تعالیم دینی ،گرامیداشت مقدم مادران مایه ی ورود بهشت است؛چنان که خط مشی وکیفیت رفتار مادر در تربیت فرزند وارسته ی اهل بهشت نقش تعیین کننده ای دارد.از رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) در این باره دومطلب رسیده است:1-«الجنة تحت أقدام الأمهات»؛بهشت زیر پای مادران است.2-«إذا کنت فی صلاة التطوع فإن دعاک والدک فلا تقطعها و إن دعتک والدتک فاقطعها»؛هنگام نماز مستحبی ،اگر پدرت تو را خواند،نماز را قطع نکن و اگر مادرت تو را خواند،نماز را قطع نما.

البته قطع نافله حرام نیست، لیکن در حالت جواز ،قطع یا رجحان آن یک سان نیست و از این جهت،نیکی به مادر افضل از احسان به پدر است؛ چنان که از رسول گرامی اسلام رسیده است وسرّ ترجیح مادر ،تحمل رنجهای فراوان از سوی اوست.نیز گرامیداشت خاله(خواهر مادر)در نبود و فقدان مادر،به منزله ی تکریم مادر تلقی شده است.

خدای سبحان وقتی احترام به والدین را مطرح می کند،برای گرامیداشت مقام زن ،مادر را جداگانه نام میبرد؛مثلا در مواردی می فرماید:«و قضی ربک ألا تعبدوا إلا إیاه و بالوالدین إحسانا إما یبلغن عندک الکبر أحدهما أو کلاهما فلا تقل لهما أف و لا تنهر هما و قل لهما قولا کریما»سوره ی اسراء آیه ی 23

«و وصینا الانسان بوالدیه أحسانا»سوره ی أحقاف آیه ی 15،«أن اشکر لی و لوالدیک» سوره ی لقمان آیه ی 14،اما با همه ی این تجلیلهای مشترک،هنگام یاد از زحمات پدر و مادر،فقط از زحمت مادر سخن می گوید:«و وصینا الانسان بوالدیه إحسانا حملته أمه کرها و وضعته کرها و حمله و فصاله ثلاثون شهرا»سوره ی أحقاف آیه ی 15.در این آیه ،زحمات و خدمات دشوار سی ماهه ی مادر را دوران بارداری،زایمان و شیردهی،ذکر می کند و اشاره ای به زحمات پدر نمیکند.

بنابراین ،آیات قرآن در حق شناسی از والدین،دو قسم است:آیات حق شناسی مشترک از پدر و مادر و آیات مخصوص حق شناسی مادر.قرآن کریم،اگر درباره ی پدر حکم خاصی بیان می کند،فقط برای بیان وظیفه است؛نظیر :«و علی المولود له رزقهن و کسوتهن بالمعروف»سوره ی بقره آیه ی233،ولی هنگام تجلیل و بیان زحمات،تنها نام مادر را ذکر می کند.

منبع:زن در آینه ی جلال و جمال ،آیة الله جوادی آملی ،ص 134

ریحانه طاهری