نور الزهرا (سلام الله علیها)

طرف خیال می‌کرد که حالا مثلا ده‌بار گفت «بِکَ یا اللهَ»، خدا تمام گناهان او را می‌آمرزد، و بعد اگر همان چند ورق را که ماه رمضان روی سرش می‌گرفت، می‌گذاشت روی تاقچه که خاک بخورد تا سال بعد، اصلاً خیالی نبود.
یک روز که امام صادق ـ علیه السلام ـ را دید روشن شد. آقا دست بچه‌ی نابالغ عقلش یک شاخه‌ی یاس و یک شمع داد تا شب قدر را ببیند و بو کند. فرموده بود: «لیله فاطمه است و قدر خداوند است. هر کس فاطمه را آن‌گونه که باید بشناسد بشناسد، لیله القدر را درک کرده. اصلاً فاطمه را به‌خاطر این فاطمه گفتند که مردم نمی‌توانند او را بشناسند.»
مادر ما تمام عمر به ‌صورت یک ناشناس زندگی کرد.
                                                                                   بحارالانوار، ج43، ص15