نور الزهرا (سلام الله علیها)

خبرگزاری حوزه :

گفتاری از آیت‌الله العظمی جوادی آملی

سرّ اين كه سفارش كرده ‏اند هر روز زيارت عاشورا بخوانيد

و نسبت به اهل‏ بيت(عليهم ‏السلام) تولّي داشته و بر آنان صلوات و درود بفرستيد

و از دشمنانشان تبرّي بجوييد، براي آن است كه طرز فكر معاندان ايشان منفور شود

وگرنه هم ‏اكنون سخن از معاويه و يزيد نيست تا آنها را لعنت كنيم.

نام و ياد آنها رخت ‏بربسته و قبرشان نيز زباله ‏داني بيش نيست،

الآن سخن از فكر و راه يزيد و يزيديان عصراست.

                                                                                              http://akhlagh.net     

مدیر حوزه های علمیه خواهران کشور :

        سبک زندگی اسلامی و دینی راهبرد مقابله با هجمه  فرهنگی غرب است.

            منبع:خبرگزاری رسا

        ** مسابقه یاران کربلایی**

«منتظر دلنوشته های شما هستیم»

          خطاب به آنهایی که آمدند شب عاشورا رفتند…

          خطاب به آنهایی که تا آخرش موندن …              

          خطاب به همه آنهایی که امام (علیه السلام)را یاری نکردن…

          خطاب به آنهایی که دامنها شونو پر سنگ کردن و آمدن کربلا…

نتایج سلسه مسابقات یاران کربلایی در همین وبلاگ متعاقباً اعلام خواهد شد.

علامه امینی شب عاشورا برای امام زمان(عجل الله) صدقه کنار می گذاشتند

و می گفتند:

« امشب قلب حضرت در فشار است.»

شب دهم

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است

مکن ای صبح طلوع ، مکن ای صبح طلوع

آقا ببخشید ، منحور یعنی چه؟ « بعدازظهر آن روز گرم ، چشمش همه جا را  دود می دید!»

آخر نگفتی منحور یعنی چه؟

« داشتم می گفتم که آن قدر تشنگی بر او غلبه داشت،  که همه جا را دود می دید .

 آب را هم ، جلوی رویش به زمین می ریختند و یا به زیر شکم اسب هاشان می مالیدند!»

ای بابا! کسی نمی داند منحور یعنی چه؟

« و از نفس افتاد . تا حالا 1950 خط روی بدنت کشیده ای؟ 1950زخم چه؟ کالقنفذ چه؟ مقتل را نخوانده ای مگر؟ نمی دانی

چیست؟ منحور را بگو؟ یعنی چه؟ اصلاً بیا ادامه ندهیم . یک عده آن طرف تر را بگو که کاری به گودال نداشتند و مشغول تماشا بودند،

آخر وقتی روی تل ایستاده بود، تقریباً از همه جای دشت دیده می شد! همه او را می دیدند و با انگشت به هم نشان می دادند!

یکی جوابم بدهد ؟ منحور یعنی چه؟

                                                                                                                                                                    منبع : ساعت سه بعدازظهر کمی آن طرف تر از فرات

 در گستره تاریخ و صحنه وسیع هنرنمایی معلمان و مسابقه پنهان علمی جوامع، نمودها گوناگون است در کار پژوهشی و آموزشی دانشمندان و اساتید ، نکات ظریف و مهمی وجود دارد نکاتی که سراسر درس آموز است و سزاوار تأمل، مواردی که شاید در محتوای سرفصل دروس نباشد یا کمتر به چشم بخورد، معمولا دانشجویانی که نکته سنج و ریزبین تر هستند تمام فاکتورهای اخلاقی و فن یاد دهی مدرس را رصد می کنند و طی چند جلسه نخست کلاس، روی کیفیت استاد نظر نمی دهند. دانشجویانی که در علومی آمیخته با فناوری در تحصیلند و موشکافانه تر استاد گرانقدر خود را توصیف کرده اند  در کتاب علمداران بهشتی1 که زندگی نامه استاد فرهیخته جناب آقای دکتر مجید شهریاری را مورد مطالعه قرار داده بیاناتی را عنوان کرده اند که با مطالعه آنها به مطالب زیر رسیدم :

مقام ادب و تواضع استاد، خوشرویی و متانت در رفتار ، صمیمیت و شادابی در برخورد، بزرگواری فراوان در انتقال مفاهیم علمی و نیز اعتقاد ریشه ای و اصولی ایشان معیار محک بسیار اثرگذار برای دانشجویان ایشان تلقی می شود.

وقتی به دستخط لبریز از مهر دانشجویان چشم می دوزم احساسم جریحه دار می شود به راستی که با او عشق کرده بودند . در محضر ایشان بودن چه طعم شیرین و جاودانه ای برایشان داشته و چه اصولی را که از نمازهای خاشعانه و الهام بخشش دریافت کرده اند!

انسانی کامل و دلسوز که تک تک ثانیه های آموختن از معلوماتش ،گشودن دریچه ها و راه حلهایی بوده تا بدان طریق از  ناپیداها و ابهامات گذر کرده و حقیقت و حلاوت دانایی را کسب نمایند.

بارور کردن نهال استعدادات ناب آدمی از دیگر زحمات این بزرگمرد به شمار می رفت مگر غیر از این است که معلمی به معنای حقیقی، تعلیمگر است که سعی مداوم در رفع عیوب خویشتن و طی سیر معنوی و شخصیتی خود داشته باشد و بعد روی شاگردان  کار کند و رعایت این موارد همیشه مدنظر استاد بوده است. استاد شهریاری شخصی بود که با فتح باب گنجینه های نبوغ ذاتی هر شخص سعی بسزایی در رشد و تکامل علمی ایران عزیز داشته است و روند افزایش اعتماد به نفس جوانان ایرانی را با رفتار و منش خوب خود آموزش داده است. علاوه بر تمام طرح ها و پروژه هایی که برای اولین بار در کشور به ثبت و نتیجه مطلوب رسیده و موجبات تثبیت عنوان پیشرفتگی این مرزوبوم را فراهم نموده است تا جایی که ظلم و استکبار، حضور فیزیکی چنین وجود والایی را در صحنه دانشگاهی ایران مورد حمله و ترور قرار دادند تا به فریاد ننگین هوای نفس خود عمل کنند و به خودخواهی و غرور سرکشانه خود دست یازند غافل از اینکه آرمان ها و اهداف خالصانه انسانهای آسمانی، شهریاری هایی دیگر که در راه رضای حق درتلاش و تکاپویند پایان ناپذیر است و در جریان؛ به راستی که خون پاک شهدا همواره رهنما و عبرت آموز خیلی هاست تا در مسیر پایمال نشدن آن، کارها ادامه یابد و حقانیت و درستی راه همیشگی شود.

امروز در دومین سالگرد غم انگیز این شهید فرزانه ضمن عرض تسلیت به خدمت خانواده ارجمند ایشان تنها یک کلام میتوانم بگویم : ای شهید!ما با دست خالی ولی با توکل به خدا و پر توان راهت را ادامه می دهیم و از راههایی که برای نیل به این مقام مدد جستی؛ غافل نخواهیم شد قرآن و کلام سنت نبوی که بواقع بیانگر تمام خوبیهاست.

روحت بلند و راهت  پررهرو                                                  توئی اسوه آموزگاری نیکو

توئی که از پرتو اندیشه و عملت                                       اندیشمندانی به ثمر رسیده اند و در رهند

توئی که از آینه عملت، زلالی پاکی می رسد و  قشنگی افتخار برای ایران اسلامی؛

 عملی که غایتش به سرمنزل مقصود حقیقی راه می یابد.

توصیف حماسه خالصانه حسینی

امام حسین ^{(علیه السلام)} امامی مظلوم ، محبّی که در سخت ترین شرایط روزگار با وقار و اخلاص و شهامت، به وصال پروردگار نائل گشت و به واقع اسطوره ای است که همواره برای دعوت به دین اسلام و ثابت قدم ماندن در ایمان پیشوای شیعیان است .

ایام محرم برای ابراز ارادت جمعی که به آن حضرت عشق می ورزند، بهانه ای است که با معرفت و بصیرت در قالب دسته ی عزاداری و موکب هایی در مساجد و کوچه و خیابان ها حرکت کنند در این میان شهر زنجان - معروف به پایتخت شور و شعور حسینی - بیشتر در خور توجه واقع می شود .

وارد شهر که می شویم، ماتم و عزا همه جا را فرا گرفته. در مرکز شهر، آرامشی خاص که ناشی از حزن همگانی است،جلوه می کند؛ معنویتی دلنشین بر کوچه و بازار سایه گسترده که با برپایی دسته های عزاداری این معنویت چندین برابر می شود،گویا انسان عطش این فضای آرام را دارد لذا هر کس به گونه ای از دل مشغولی ها و روز مرگی های زندگی دست شسته است .  

شهر در عزای پسر پیغمبر است، تیرگی پرچم های شهر گوشه ای از سیاهی آسمان در روز عاشوراست و نور و جلای عشق حسینی ودیعه ای خدادادی در دل و جان زنجانی ها بوده که با حضور و سینه زنی و زنجیر زنی این تعصب و غم خود را ابراز می کنند.

در خیابان ها اندک اندک خیمه های عزای سالار شهیدان به پا شده و همه در انتظار عصر تاسوعا و حرکت پُر شور و عظیم دسته حسینیه هستند.در مرکز شهر جایگاه هایی مخصوص فیلمبرداری و عکاسی و شکار لحظه ها آماده است ،لحظاتی که اگر این چنین ثبت و ضبط نشود ، شاید اتفاق آن صحنه را باور نکنیم . حال این سؤال به ذهن می رسد قیام عاشورا با چه دوربین هایی ضبط گردیده که بعد از هزار و اندی سال همچنان نمایشگر حساس ترین و دقیق ترین حالات نبرد عاشقان ولایت است.

همچنین چادر های سُرمه ای رنگی به منظور جمع آوری نذورات مستقر است که معمولاً بخشی از این نذورات جهت تقویت فرهنگ عاشورایی و زنده نگه داشتن راه امام حسین صرف می شود، این چادرها شباهت زیادی به خیمه های شیر زنان کربلا دارد که در تقویت اراده مردان خود در پیروی از خط مولایشان نقش به سزایی داشتند.

علاوه بر آن، وسایل صوتی ثابت از چند روز جلوتر تهیه شده اند تا از این طریق فریاد خود را به گوش جهانیان برسانند خبر از پیش در کل جهان پیچیده و همگان منتظر چنین مراسم عظیم و با شکوهی اند ، حضور میهمانان داخلی و خارجی در این روز گویای استقبال جهانی است. 

در مسیر دسته ، گاو وگوسفندانی جهت قربانی آماده شده اند که سرو صدایشان در آن ساعت شکننده سکوت قبل از دسته است. گویا در این ایام همه چیز و همه کس در غم و ماتمند. چشمان مظلومانه این زبان بسته ها و بغض گره بسته در گلوی در و دیوار شهر ، نمونه هایی است که تصور گریان بودن آسمان در عاشورای سال 61 هجری را آسان می کند . 

لحظه به لحظه با نزدیک شدن به ساعت 2 بعدازظهر عده ی بیش تری از مرد و زن، پیر و جوان و کوچک و بزرگ دیده می شوند که برای جاودانه کردن نام و یاد سالار شهیدان از راه دور و نزدیک           آمده اند.جمعیت از سمت درب مسجد حسینیه اعظم شروع به حرکت کرده و منظم و هم صدا به سمت مرکز شهر به راه می افتند، طولی نمی کشد که در مسیر دسته جای سوزن انداختن نمی ماند.در ابتدای دسته پرچم های سیاه ، سبز و قرمز رنگی حمل می شود که نوشته « یا ابوالفضل » و « یا حسین » بر رویشان یادآور قیام خونین عاشورایی اند. کودکانی سیاه پوش با سر بند سبز «یا علی اصغر» بر دوش پدرانشان،دستان کودکانه خود را به سینه هایشان می زنند، جوشش عشقی ناب در خانواده های ایرانی را نمایان می سازد.

بانگ یا ابوالفضل عزاداران که از قلب پُر شور آنان برمی خیزد و همین طور حضور گرم و بی ریا و خالی از بدعت آنها حائز اهمیت است چرا که در عزاداری ها همچون سالهای گذشته کتل و علم به چشم   نمی خورد و تنها دستان پر احساس حاضرین، عظمت و شکوه مراسم را دو چندان می کند.

اشک ها بر صفحه دیدگان عزاداران نقش می بندد که به راستی تعیین پاداش ریزش اشک به یاد امام حسین^{(علیه السلام)} را تنها خدا می داند، البته خداوند به کمتر از بهشت برای این افراد راضی نخواهد شد. به امید آن که چنین اشک هایی با بصیرت و معرفت بیشتر از چشمان همه ی شیعیان جاری شود.  

نوشته شده توسط فاطمه مسچی