نور الزهرا (سلام الله علیها)

یادش بخیر ، سال اول دانشگاه یک استادی داشتیم که همیشه 15

دقیقه آخر کلاسش را به اخلاقیات و انسانیت اختصاص می داد.

یک روز گفت بچه ها می دونید از کجا میشه بفهمیم که درونمون

حیوان ، آدم، یا انسانه ؟

بچه ها نظرات مختلفی داشتند. یکی گفت باید بریم پیش این

آدمهایی که می گن چشم بصیرت دارن و می تونن درون آدمها

را ببینن، یکی دیگه گفت باید ببینیم ، که چقدر نماز شب می خونیم

و چقدر روزه می گیریم ، یکی دیگه گفت باید بینیم که اطرافیانمون از

دستمون راضی هستند یا نه ، خلاصه هر که چیزی گفت.

آخر استاد گفت همه چیزهایی که شما می گید ممکن درست باشه 

ولی خوب یک روش خیلی ساده تر وجود داره:

تصور کنید که امشب همراه خانواده تون سر سفره شام نشستید

و یک غذای خوشمزه مامانتون پخته، همراه با سالاد ، ماست ،

سبزی و .. .

حالا یک لحظه فکر کنید که توی یگ گوشه از این شهر، یک خانواده

ای سر سفره شام نشتند و نون خالی دارن سر سفره ، یک بچه از

مامانش می پرسه، مامان هیچی نداریم باهاش بخوریم، مامان در

حالی که تلاش می کنه جلوی اشکاش را بگیره ، میگه عزیزم یک

خورده صبر کنیم بابات کار پیدا می کنه و بعد می تونیم ….

حالا اگر شما بعد از این فکر گفتید به جهنم، خوب باباهه

می خواست عرضه داشته باشه کار پیدا کنه و یا اصلا پول

ندارن واسه چی بچه دار شدن ، مطمئن باشید که انسان

نیستید یعنی بلانسبت….

اگر گفتید آخی ، خدایا خودت کمکشون کن ، همون جور که به

ما دادی به اونها هم بده، مطمئن باشید که آدمید!

ولی اگر گفتید ، خدایا فردا کمکم کن که این خانواده را پیدا کنم و

بهشون کمک کنم که شام فردا شبشون نان خالی نباشه ،

مطمئن باشید که انسانید!

راستی تو این روزای تحریم حواسمون به اونایی باشه که

اوضاع اقتصادیشون پایینه و با سیلی صورتشونو سرخ

نگه داشتن.

        کسی چی میدونه شاید امتحان ما همین الآنه.