خدا، در همین نزدیکی
28 مرداد 1392 توسط نورالزهراء (س)
مردم تازه مسلمان، مانده بودند حیران و سرگردان. یکی داد می زد و دیگری زیر لب چیزی می گفت.
به سراغ رسول خدا(ص) رفتند و از ایشان پرسیدند: خدا دور است یا نزدیک؟ اگر دور است، آیا صدای ما را می شنود؟ نکند باید با صدای بلند دعا کنیم و حاجتمان را فریاد بزنیم؟ حالا بر فرض اینکه خدا به ما نزدیک باشد، چگونه با او سخن بگوییم؟
به سراغ رسول خدا(ص) رفتند و از ایشان پرسیدند: خدا دور است یا نزدیک؟ اگر دور است، آیا صدای ما را می شنود؟ نکند باید با صدای بلند دعا کنیم و حاجتمان را فریاد بزنیم؟ حالا بر فرض اینکه خدا به ما نزدیک باشد، چگونه با او سخن بگوییم؟
در این هنگام بود که رسول خدا(ص) لب به سخن گشود و کلام خدا را که در آن دم جبرئیل بر او نازل کرد قرائت فرمود، آیه ی 186 سوره بقره:
« وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُواْ لِي وَلْيُؤْمِنُواْ بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ»
«و هنگامی که بندگانم درباره ی من از تو می پرسند، (بگو:) من نزدیکم. دعای دعا کننده را هنگامی که مرا می خواند، پاسخ می گویم. پس آنان باید دعوت مرا بپذیرند و به من ایمان آورند، تا راه یابند (و به مقصد برسند)»
منبع: تفسیر نور الثقلین، ج1، ص210؛ مجمع البیان، ج2، ص501
