نور الزهرا (سلام الله علیها)

ابن‏ عُنَيْن شاعر، سالى به سوى مكّه رهسپار شد، اموال و كالاهاى بسيارى همراه داشت، در راه بعضى از سادات منسوب به بنى ‏داود به او دستبرد زدند و همه ‏ى اموال او را غارت كردند، حتّى لباسش را از تنش بيرون آوردند و چندين زخم بر بدنش وارد نموده و سپس او را در همان حال گذاشتند و گريختند.
ابن‏ عُنين در نامه‏ى خود با ذكر قصيده‏ ى تحريك‏ كننده‏ اى كه سروده بود، سلطان يمن را به انتقام گرفتن از ساداتى كه اموالش را غارت نموده بودند، دعوت نموده بود، اشعار آغاز آن قصيده چنين است:
«…مگو كه من ساحل تحت استعمار فرهنگ را فتح كرده‏ام، زيرا با مقايسه ی ساحل فرهنگ با شهر عَدَنْ، اين دو، همسان نيستند (ساحل كجا و عدن كجا؟) تو اگر قصد جهاد دارى شمشير خود را به سوى قومى بكش كه واجبات و سنن الهى را تباه ساختند، با شمشير خود خانه‏ى خدا (مكّه) را از ناپاكيها و از اقوام پست و زشت (مانندقوم بنى‏ داود) پاك كن.
نگو كه آنها از فرزندان فاطمه(س) هستند و با آنها نمى ‏جنگم، زيرا كه اين‏ها (سادات دزد) اگر به دودمان ابوسفيان دسترسى يابند، براى كشتن امام حسن همدست خواهند شد.»
وقتى كه ابن‏ عُنين اين قصيده را سروده و براى سلطان يمن فرستاد، در عالم خواب ديد در كنار كعبه است و حضرت زهرا (س) مشغول طواف كعبه مى‏ باشد. به پيش رفت و سلام كرد؛ ولى حضرت زهرا (س) جواب سلام او را نداد، گريه و زارى كرد و عاجزانه به آن حضرت عرض كرد كه من چه گناهى كرده ‏ام كه موجب شده جواب سلام مرا نمى ‏دهى؟
حضرت زهرا (س) در پاسخ ابن‏ عُنين اين اشعار را خواند:

حاشا بَنِى فاطِمَةِ كُلِّهُمُ       
مِنْ خِسَّتِهِ تعرض اَوْمِنْ خنا…
يعنى: «حاشا كه همه ‏ى فرزندان فاطمه (س) پست و زشت باشند؛ ولى روزگار با مكر و حيله با ما بدى و ستم كرد. اگر يك نفر از اولاد من بدى نمود، تو نبايد عمداً به همه‏ ى آنها دشنام بدهى، از كردار خود توبه كن، كه اگر كسى نسبت به ما بدى كرده باشد و توبه كند، خداوند او را مى‏آمرزد. به خاطر جدّشان حضرت مصطفى (ص) آنها را گرامى بدار و هيچ يك از آل او را ميازار و توهين مكن و هر چه از ناحيه ‏ى آل رسول (ص) به تو رسيد، پاداش آن را در روز قيامت هنگام ملاقات با ما دريافت خواهى كرد.»
ابن ‏عُنين مى ‏گويد: در اين حال با زارى و گريه و ترس از خواب بيدار شدم و دريافتم كه به بركت حضرت صدّيقه‏ ى طاهره (س) زخمهاى بدنم خوب شده. در آن هنگام توبه كردم و از آنچه گفته بودم پشيمان شدم و سپس اين اشعار را (به عنوان عذرخواهى) سرودم و حفظ كردم:
عُذْراً اِلى بِنْتِ نَبِىِّ الْهُدى       
تَصْفَحُ عَنْ ذَنْبِ مُسيى‏ءٍ جَنا…
يعنى: «به پيشگاه دختر پيامبر هدايت، عذر آورم كه از گناه گنهكارى كه جنايت كرده، بگذرد، و توبه كردم كه قبول كند توبه را از برادر صاحب گفتارى كه همين گفتار، او را به زحمت انداخته است، (از اين پس) سوگند به خدا اگر يكى از آنها (اولاد فاطمه) با شمشير ستم يا با نيزه ‏ى ظلم مرا پاره پاره كند، كردار او را زشت نمى ‏نگرم…»

***
کتاب «رنجها و فريادهاي فاطمه سلام الله عليها» ترجمه‌ كتاب‌ «بيت‌ الاحزان» از محدّث عالی قدر، شیخ عبّاس قمی است.
در این کتاب، زندگینامه ی حضرت زهرا(س) به طور دقیق و موشکافانه ای مورد بررسی قرار گرفته است. شاید لازم به ذکر نباشد که استناد این کتاب به منابع محکم و یقین آور است؛ چرا که شیخ عبّاس قمی از محدّثان به نام شیعه است.
این کتاب علاوه بر بررسی ماجرای ولادت تا شهادت حضرت زهرا(س)، به بیان داستان ها و کراماتی از بزرگترین بانوی جهان نیز می پردازد.
‌این کتاب را به کسانی می خواهند تاریخ را به صورت تحلیلی و با جزئیات بدانند و بدین طریق، عالمانه در برابر فریب و شبهه ایستادگی کنند، توصیه می کنیم.
ترجمه ی این اثر توسط محمّد محمدی اشتهاردی تهیه شده است وانتشارات ناصر آن را به چاپ رسانده است.
همچنین می توانید محتوای دیجیتالی و آنلاین این اثر گرانقدر را از سایت کتابخانه ی دیجیتال تحقیقات و نشر معارف اهل بیت(ع) دریافت کنید.