ضرورت پیروی از فقیهان و مراجع تقلید در عصر غیبت
/span>
«… اما هر یک از فقیهان که نفس خود را باز دارنده ، دین خود را نگه دارنده ، هوای خود را پس زننده و اوامر مولای خود را اطاعت کننده بود، بر عوام (مردم) لازم است که از او پیروی کنند و تنها بعضی از فقیهان شیعه هستند که از این صفات برخوردارند، نه همه ی آنها»
امام عصر (عج) نیز در یکی از توقیع های خود در پاسخ اسحاق بن یعقوب می فرماید: «… و اما در رویدادهایی [که در آینده ] پیش می آید ، به راویان حدیث ما مراجعه کنید؛ زیرا آنها حجت بر شما هستند و من حجت خدا بر ایشان.»
در طول 69 سال غیبت صغرا ؛ یعنی از سال 260 تا 329 ه.ق، چهار تن از بزرگان شیعه به عنوان «نواب خاص» ، واسطه ی میان امام مهدی (ع) و مردم بودند.آنها پرسشهای علما و بزرگان شیعه و حتی برخی از مردم معمولی را با آن حضرت مطرح می کردند و ایشان پاسخ می دادند. با پایان یافتن دوران غیبت صغرا و آغاز دوران غیبت کبرا ،دیگر کسی به عنوان نایب خاص معرفی نشد و مردم موظف شدند، برای یافتن پاسخ پرسشهای دینی خود، به راویان احادیث اهل بیت (ع) که فقیهان جامع الشرایط بودند،مراجعه کنند. از آن زمان به بعد،فقیهان به عنوان نواب عام امام عصر (عج) مطرح شدند و رسالت هدایت شیعه را در عصر غیبت بر عهده گرفتند.
بنابراین ، همه ی دستگاههای تبلیغی و ترویجی برای تحقق عینی همراهی عملی مردم با امام مهدی (عج) چند نکته را به خوبی برای مخاطبانش تبیین کنند:
الف)در عصر غیبت بر همه ی منتظران امام عصر (عج) لازم است که بنا به فرموده ی امامان خود، اعمال دینی خود را با پیروی از فقیهان و مجتهدان واجد شرایط انجام دهند؛
ب)در این دوران ،وظیفه ی مردم این است که در امور اجتماعی و سیاسی ،از فقیهی اطاعت کنند که بزرگان شیعه به عنوان «ولی فقیه» انتخاب کرده اند.
ماهنامه ی موعود ،ص 63
ریحانه طاهری