آقا فرموده اند:
خوف را همراه رجا حتماً به دلها بدمید؛ و خوف را بیشتر. اینکه ما آیات رحمت الهی را بخوانیم و یک عده ای را غافل کنیم و نتیجه اش این بشود که خیال کننـد - با یک توهم معنویت - غرق در معنویتند از واجبات و ضروریات دین در عمل غافل بمانند، درست نیست. در قرآن ، بشارت مخصوص مؤمنین است.؛ اما انذار برای همه است؛ مؤمن و کافر مورد انذارند. پیغمبر خدا گریه می کند. شخصی عرض می کند: یا رسول الله ! خدامند فرمود: « لیغفر لک الله ما تقدم من ذنبک و ما تأخر».این گریه برای چیست؟ می فرمایند: « أولا اکون عبداً شاکراً»؛یعنی اگر شکر آن مغفرت را نکنم، پایه ی آن مغفرت سست خواهد شد. در همه حال، انذار باید بر دل ما و مستمعان ما حاکم باشد. راه، راهِ دشواری است؛ بشر بایست خود را برای پیمودن این راه و رسیدن به آن سر منزل آماده کند.
مقام معظم رهبری (مد ظله العالی) در دیدار با روحانیون و مبلغان در آستانه ماه محرم84/11/5